ROZDZIAŁ 27

Godzina czekania i nic nie wiadomo. Agata chodziła niespokojnie się po holu, a Ewa siedziała z twarzą ukrytą w dłoniach. Nie miała już siły płakać. Spojrzała wreszcie na Agatę. Ta widząc, że Ewa się ogarnęła usiadła obok i przytuliła ją.

- Będzie dobrze.

- Miejmy nadzieję w końcu to moja wina.

- Możesz już przestać możesz?

- Czy ja kłamię? No nie.

- Dobra. Musimy czekać na wyniki.

Agata przetarła poliki przyjaciółki i uśmiechnęła się. Siedziały wtulone w siebie przez dłuższy czas i wpatrywały się w krzątające jak mrówki pielęgniarki. Nagle rozdzwonił się Ewy telefon. Sięgnęła ręką do torebki i zobaczyła kto dzwoni.

- Łukasz.

- No odbierz.

- Co mam mu powiedzieć? Że przez jego genialną żonę jego brat jest w szpitalu?

- Idiotko daj.

Agata wyrwała telefon przyjaciółce z ręki odebrała i przyłożyła jej do ucha. Ewa puknęła się w czoło i wzięła telefon do ręki.

- No w końcu. Czemu ty nie piszesz, nie odbierasz, nie dajesz znaku życia?

- Jakoś nie było czasu. Przepraszam. – szlochnęła.

- Płaczesz? Przecież żartuje.

- Nie płacze. Coś ty nie mam powodu.

- Tak znam cię na pamięć. Co się dzieje?

- Nic Łukasz. Za ile wracasz?

- Za dwa dni wracamy do Dortmundu. A co tęsknisz?

- Okej.

- Ewa jesteś dziwna. Co się dzieje? A tak na marginesie dzwoniłem do Adama nie odbiera wiesz czemu? Mama mówiła, że pojechał do ciebie.

- No był u mnie, ale pojechał chwile temu.

- Wiesz gdzie?

Ewa ucichła. Rozpłakała się niczym dziecko. Już nie mogła więcej kłamać. Spojrzała na Agatę i oddała jej telefon. Wstała i pobiegła do łazienki. W drodze wpadła na jakiegoś mężczyznę. Upadła na ziemię i nawet nie miała ochoty ani siły wstać. Agata rozłączyła się i pobiegła za nią. Gdy była blisko spojrzała na nachylonego nad nią Wojtka.

- Szczęsny? A co ty tu robisz?

- Co jej jest? – zapytał Wojtek.

- Pomożesz mi z tą idiotką?

- No pewnie.

Wojtek złapał w pasie Ewę i posadził na krzesło. Spojrzał na nią a potem na Agatę. Ewa wtuliła się w Wojtka bez słowa.

- Dziewczyny co jest?

- Bo Adam brat Łukasza miał wypadek. Znaczy pobił się z takim typem. Długa historia. Co ty tu robisz?

- Ja u babci jestem, bo miała operacje, ale jest już dobrze. A co z Adamem? A tak wgl. Gdzie łukasz?

- Oni są w Hiszpanii. Przyjadą za dwa dni. Nic o tym nie wie. Ale teraz przez tą idiotkę się dowie.

- Dobra nie mów do niej już tak. Przeżyła szok. Wiecie coś o stanie Adama?

- Nic nie wiadomo. Od godziny jest na jakiś badaniach. Nikt nic nie mówi.

- Będzie dobrze.

W Hiszpanii

Łukasz się zdziwił. Odłożył telefon i usiadł na łóżko. Był pewien, że coś się stało. - Przecież Ewa by tak się nie zachowywała- myślał. Po chwili wparował Kuba z Robertem, Mario i Marco.

- Stary co ty tak siedzisz tu sam? – spytał Marco.

- Coś się stało? – zapytał Kuba.

- Chłopaki coś się dzieje u Ewy.

- Ale co dokładniej? – Mario wytrzeszczył oczy.

- Zadzwoniłem do niej. Płakała. Nie chciała rozmawiać. A jak zapytałem o Adama rzuciła telefonem.

- Może się kochali a ty im przeszkodziłeś. – zaśmiał się Robert.

- Coś ty powiedział?! – wstał Łukasz.

- Weź stary twoje żarty nie są śmieszne. – skarcił go Mario.

- Dobra dobra wyluzujcie. – powiedział Robert siadając wygodnie na fotel.

- Boże. – wysyczał Kuba – A Agata była z nią?

- Tak. Powiedziała, że nic się nie dzieje. I nie mam się martwić.

- Skoro tak mówi to jest dobrze. – powiedział Kuba.

- Na pewno jest dobrze. Ewa jest rozsądną kobietą. Agata też. Przecież nic głupiego by nie zrobiły mają dzieci. – pocieszał Marco.

- No Marco ma rację stary. Nie łam się. Ewa jest naprawdę odpowiedzialna i wie co robi. – dopowiedział Mario.

- Już koniec stypy? – zapytał Robert – Zapomnieliście po co przyszliśmy. Impreza za pięć minut.

- No dokładnie Łukasz. Chodź się rozerwać. – powiedział Kuba – Chodź.

- Może macie rację.

- Na pewno. – zaśmiał się Marco – Lewy debilu chodź.

- Ja ci dam debilu.

Mężczyźni wyszli z pokoju i poszli całą grupką na plażę się bawić.

W szpitalu. 

Wojtek poszedł po kawę. Kiedy wrócił Ewa siedziała i się wpatrywała w każde drzwi po kolei, a Agata rozmawiała przez telefon. Wojtek podał Ewie kubek z kawą i dosiadł się obok.

- Napij się póki gorąca.

- Dzięki Wojtek.

Mężczyzna się uśmiechną i zanurzył usta w kawie. Ewa postąpiła podobnie. Wzięła łyka i poczuła jak gorąca kawa ogrzewa ją od środka. Z każdym łykiem było jej coraz bardziej ciepło. Kiedy Agata skończyła rozmawiać dołączyła do znajomych.

- Masz Agata kawę. – podał jej kubek Wojtek.

- Dzięki wielkie. Dzwonił Dawid. Dzieciaki już śpią.

- To dobrze. – odpowiedziała Ewa.

Po 30 minutach w końcu wywieźli Adama. Ewa wstała z krzesła i chciała podbiec do nieprzytomnego szwagra, ale Wojtek złapał ją za dłoń.

- Nie rób scenek Ewa.

- Nie będę puść.

- Lekarz sam podejdzie. – powiedziała Agata.

Ewa odprowadziła wzrokiem pielęgniarki i Adama. Po chwili doszedł lekarz.

- Jesteście rodziną pana Adama Piszczek?

- Ja jestem. – wyrwała szybko Ewa – Co z nim?

- Z panem Adamem w porządku. Ma wstrząśnienie mózgu. Powinien odzyskać przytomność jeszcze dzisiaj. Zostanie na obserwacji przez parę dni. Myślę że w sobotę go wypiszemy.

- Można go odwiedzić? – wtrąciła Agata.

- Można. Ale proszę go nie zamęczać pytaniami. Oczywiście jak się obudzi.

- No dobrze, a możemy iść teraz? – spytała Ewa.

- Możecie. I proszę już nie płakać.

Ewa spojrzała na lekarza uśmiechnęła się krzywo i poszła do Sali w której leżał Adaś. Kiedy weszła ujrzała go leżącego. Podeszła do niego i  usiadła obok. Złapała za chłodną rękę i pocałowała ją. Po chwili Adaś się ockną. Spojrzał na Ewę i się uśmiechną.

- Czemu mnie obudziłaś? Miałem taki słodki sen. – wyszeptał.

- Adam! W końcu. – Ewa rzuciła się na niego.

- Ałć. Gdzie ja jestem?

- Wybacz. W szpitalu.

- Przecież mi nic nie jest. Złapali go?

- Nie  Adaś jeszcze nie. Zgłoszę to na policję. Łukasz dzwonił.

- Powiedziałaś?

-Nie ale się pewnie domyśli.

Adam pokręcił  głową. Po chwili weszła Agata. Uśmiechnęła się i podeszła do znajomych.

- A gdzie Wojtek? – zapytała Ewa.

- Wojtek poszedł do babci.

- Jaki Wojtek? – zapytał Adam.

- Szczęsny. – odpowiedziała Agata.

Rozmawiali jeszcze  przez jakieś dobre dwie godziny, a potem Agata z Ewą wróciły do domu. Agata postanowiła, że Ewa musi zostać u niej na noc. Więc przyjaciółka została.